بررسی و مقایسه ی زمان واکنش آواسازی افراد دارای لکنت و بدون لکنت در دو گروه سنی ۲۰-۱۰ و۳۰-۲۰ سال

چکیده مقدمه: گروهی از محققین لکنت را اختلال در زمان بندی بین عناصر آوایی و وقفه در برنامه ریزی هم زمان و موفق حرکات عضلات گفتاری جهت تولید یک کلمه می دانند. براون و همکاران پی بردند که حرکات گفتاری افراد مبتلا به لکنت از نظر زمان بندی در مقایسه با افراد بدون لکنت متفاوت است؛ از جمله ی این متغیرهای زمانی می توان به زمان واکنش اشاره کرد. زمان واکنش معیاری است که به طور دقیق می تواند ماهیت تفاوت های آواسازی بین افراد مبتلا به لکنت و بدون لکنت را نشان دهد. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه ی زمان واکنش آواسازی افراد مبتلا به لکنت و بدون لکنت می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و در آن 22 نفر از افراد دارای لکنت و 22نفر بدون لکنت از سنین 10 تا 30 سال انتخاب شدند و از آنها خواسته شد که به محض شنیدن محرک، پاسخ مورد نظر (کشیدن صدای a) را ارائه دهند. در ادامه هر دو  محرک و پاسخ  توسط نرم افزار praat ضبط و فاصله ی بین آنها اندازه گیری شد. یافته ها: این پژوهش نشان داد که میانگین زمان واکنش افراد مبتلا به لکنت بیشتر از افراد بدون لکنت بوده و این اختلاف به خصوص در گروه سنی 20 تا 30 سال بارزتر بود. این در حالی است که اختلاف زمان واکنش در دو گروه سنی معنادار نبود. بحث: با توجه به وجود مشکل در شروع آواسازی در افراد مبتلا به لکنت می توان چنین نتیجه گرفت که این مسأله می تواند نتیجه ی مشکلاتی از قبیل تنش عضلانی و رفتارهای اجتنابی، مشکلات مربوط به فاکتورهای عصبی- حرکتی و یا فشار زمان احساس شده توسط فرد مبتلا به لکنت بخصوص در افراد بزرگسال که تجربهی بیشتری در لکنت دارند، باشد.